Διαλογισμός - Το Ταξίδι στις Ανώτερες Περιοχές (Μέρος 3ο)

Βήμα 5ο: Συγκέντρωση στο Εσωτερικό Φως και στον Θείο Ήχο

Πρέπει να πραγματοποιήσουμε το Φως μέσα μας. Είναι σαν να έχουμε μια ηλεκτρική λάμπα που αν βάλουμε τέσσερα ή πέντε καλύμματα πάνω σ’ αυτή, δεν θα βλέπουμε το φως της. Η διαδικασία της αυτοσυγκέντρωσης, αυτή η διαδικασία του διαλογισμού, είναι μια διαδικασία με την οποία προσπαθούμε να βγάλουμε αυτά τα καλύμματα ένα-ένα. Προσπαθούμε να μπούμε μέσα μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε το Φως που είναι μέσα μας. Μιας και δούμε πόσο λαμπερό Φως υπάρχει μέσα μας, αυτομάτως θα θέλουμε να δούμε όλο και περισσότερο. Θα θέλουμε να είμαστε σ' αυτήν την κατάσταση συνέχεια. Παρόμοια, αν δεν γευτούμε, έστω μια φορά, τη μακαριότητα της επαφής με το Φως εσωτερικά, δεν μπορούμε να το εκτιμήσουμε. Αλλά, μιας και μπούμε μέσα μας λαχταρούμε αυτήν την απόλαυση, όλο και περισσότερο.

Υπάρχουν δύο ασκήσεις διαλογισμού. Η πρώτη είναι η συγκέντρωση στο εσωτερικό Φως. Κατά τη διάρκεια αυτής της άσκησης η επανάληψη των Ονομάτων συνεχίζεται. Αυτή η επανάληψη ονομάζεται «Σιμράν». Ενώ η επανάληψη συνεχίζεται νοερά, κοιτάζουμε στο σκοτάδι που βρίσκεται μπροστά μας. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τον εξωτερικό κόσμο, το σώμα κάτω από την εστία των ματιών ή τη διαδικασία της απόσυρσης του αισθητηριακού ρεύματος από το σώμα. Δεν πρέπει να ανησυχούμε για την αναπνοή μας. Η αναπνοή μας πρέπει να συνεχίζεται κανονικά, ακριβώς όπως όταν διαβάζουμε, μελετάμε ή εργαζόμαστε. Καθώς κινούμαστε στην καθημερινή μας ζωή δεν σκεφτόμαστε την αναπνοή μας. Παρόμοια στον διαλογισμό αυτή θα πρέπει να συνεχίζεται αυτόματα. Η δουλειά μας είναι να καθίσουμε ήρεμα και ήσυχα και να κοιτάξουμε με αγάπη μέσα στο σκοτάδι που βρίσκεται μπροστά μας. Τότε, η προσοχή αυτομάτως θα αρχίσει να συγκεντρώνεται σ' αυτό το σημείο. Δεν χρειάζεται καθόλου προσπάθεια. Πραγματικά, οποιαδήποτε προσπάθεια κάνουμε ή έχουμε οποιεσδήποτε σκέψεις επιθυμίας να αποσυρθούμε, θα παρέμβουμε στη διαδικασία, γιατί αυτό σημαίνει πως έχει δραστηριοποιηθεί η σκέψη μας. Θα πρέπει απλώς να συνεχίσουμε να επαναλαμβάνουμε τα Ονόματα και να κοιτάζουμε.

Υπάρχουν θέες και θέες εσωτερικά. Καθώς αποσύρεται το αισθητηριακό ρεύμα, ξεχνάμε το σώμα μας. Όταν συγκεντρωθούμε πλήρως στην εστία των ματιών, απορροφιόμαστε περισσότερο σ' αυτό που βρίσκεται μπροστά μας. Θα αρχίσουμε να βλέπουμε κάποιες αστραπές φωτός ή φώτα διαφόρων χρωμάτων. Πρέπει να συνεχίσουμε να κοιτάζουμε με πλήρη προσοχή στο μέσον, από ο,τιδήποτε βρίσκεται μπροστά μας. Να κοιτάζουμε εντατικά και να διεισδύουμε βαθιά, για να βρούμε τι υπάρχει εκεί. Η δουλειά μας είναι να κοιτάζουμε με αγάπη και διαπεραστικά ο,τιδήποτε είναι μπροστά μας και να μην ανησυχούμε, για το τι γίνεται μέσα στο σώμα. Πρέπει να είμαστε τελείως εστιασμένοι σε ό,τι είναι μπροστά μας. Τότε καθώς συγκεντρωνόμαστε όλο και περισσότερο, αυτά τα φώτα θα σταθεροποιηθούν και μπορεί να δούμε κόκκινο, άσπρο, πράσινο, μπλέ, βιολετί, μωβ, κίτρινο, πορτοκαλί, χρυσό φως ή αστραπές φωτός. Ο,τιδήποτε βλέπουμε, πρέπει να συγκεντρωθούμε στο μέσον του. Καθώς διαλογιζόμαστε περισσότερο, καθώς η προσοχή μας είναι πιο εστιασμένη και προοδεύουμε, θα μπορέσουμε να δούμε εσωτερικές θέες. Μπορεί να δούμε τα εσωτερικά άστρα, το φεγγάρι και τον ήλιο. Καθώς κοιτάζουμε προσεχτικά στο μέσον από ό,τι βλέπουμε, η δύναμη του Θεού θα μας οδηγήσει πέρα από αυτό το φυσικό επίπεδο, στα ανώτερα επίπεδα.

Η δεύτερη άσκηση του διαλογισμού είναι η ακρόαση του εσωτερικού ήχου. Συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στην έδρα της ψυχής και ακούμε το εσωτερικό Ηχητικό Ρεύμα. Αυτός ο Ήχος είναι η δύναμη του Θεού, ο ιερός Λόγος ή Νάαμ, που έφερε σε ύπαρξη όλη τη δημιουργία. Η ψυχή είναι της ίδια ουσίας με αυτήν του Θεού και του Ηχητικού Ρεύματος. Έτσι, όταν αυτή ακούει τη θεία Μελωδία μαγνητίζεται από αυτήν. Η ψυχή μπορεί τότε να ταξιδέψει πάνω στο Ηχητικό Ρεύμα και να διασχίσει τις ανώτερες περιοχές.