Διαλογισμός - Το Ταξίδι στις Ανώτερες Περιοχές (Μέρος 1ο)

Βήμα 1ο: Εύρεση χρόνου και τόπου για Διαλογισμό

Είναι καλύτερα να βρούμε τον χρόνο και τον τόπο ώστε να έχουμε τη λιγότερη απόσπαση από το περιβάλλον μας. Πρέπει να διαλέξουμε τον χρόνο και τον τόπο, όπου θα υπάρχει ησυχία γύρω μας. Είναι γι' αυτό που συστήνεται ο χρόνος μεταξύ τρεις και έξι το πρωί, γιατί αυτός είναι ο πιο ήσυχος χρόνος της ημέρας. Αλλά, στη σύγχρονη εποχή αυτό δεν είναι απαραίτητο. Μπορούμε να διαλογιστούμε σε οποιονδήποτε χρόνο, που δεν θα ενοχληθούμε. Καθώς αναπτύσσουμε την αυτοσυγκέντρωσή μας, θα μπορούμε να διαλογιστούμε ακόμα και σε ένα θορυβώδες περιβάλλον. Αλλά, για να βοηθηθούμε στην αρχή, είναι οπωσδήποτε καλύτερα, να καθόμαστε κάπου που να μην υπάρχει θόρυβος, κουδούνισμα τηλεφώνου ή οποιαδήποτε εξωτερική δραστηριότητα. Θα πρέπει να καθόμαστε σε διαλογισμό την ώρα που είμαστε τελείως ξύπνιοι. Αν προσπαθήσουμε να καθίσουμε σε διαλογισμό, όταν έχουμε, μόλις, επιστρέψει από την εργασία μας και είμαστε κουρασμένοι, τότε υπάρχει πιθανότητα να κοιμηθούμε στη διαδικασία. Έτσι, πρέπει να βρούμε τον χρόνο που μας ταιριάζει καλύτερα, ώστε να είμαστε τελείως ξύπνιοι και χαλαροί. Το κυριότερο είναι πως μπορούμε να διαλογιστούμε οποτεδήποτε βρίσκουμε τον κατάλληλο για μας χρόνο και τόπο.

Βήμα 2ο: Επιλογή στάσης

Θα πρέπει να καθίσουμε σε μια στάση που να είναι πιο άνετη σε μας. Αυτό μπορεί να είναι σε οποιονδήποτε χώρο μέσα στο σπίτι μας. Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουμε το σπίτι μας για να διαλογιστούμε. Ο διαλογισμός μπορεί να ασκηθεί οπουδήποτε. Μπορούμε να καθίσουμε σε μια καρέκλα, στο πάτωμα, σε έναν καναπέ, σταυροπόδι ή με τα πόδια ίσια. Μπορούμε να καθίσουμε όπως θέλουμε. Μπορεί κανείς να διαλογιστεί ακόμα και όρθιος ή ξαπλωμένος. Το κυριότερο είναι να καθόμαστε, όπου είμαστε άνετα. Το μόνο πράγμα που απαιτείται είναι, οποιαδήποτε στάση διαλέξουμε, να είναι μια στάση που να μπορούμε να καθίσουμε ακίνητοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προτού να ακινητοποιηθεί ο νους, πρέπει να ακινητοποιηθεί το σώμα. Πρέπει να είμαστε σίγουροι πως, οποιαδήποτε στάση διαλέξουμε, μπορούμε να παραμείνουμε σ' αυτή χωρίς να κινηθούμε, να λικνιστούμε ή να ξυστούμε. Αυτοί που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να καθίσουν μπορούν να ξαπλώσουν. Ο λόγος που δεν προτείνεται αυτή η στάση είναι διότι μπορεί να αποκοιμηθούμε. Οποιαδήποτε στάση υιοθετήσουμε, δεν θα πρέπει να υπάρχει ένταση σε κανένα μέρος του σώματος. Θα πρέπει να καθόμαστε σε μια χαλαρή στάση. Μιας και διαλέξουμε τη στάση, δεν θα πρέπει να την αλλάξουμε κατά τη διάρκεια αυτού του διαλογισμού. Θα πρέπει να παραμείνουμε ακίνητοι με το σώμα μας.

Βήμα 3ο: Αυτοσυγκέντρωση

Αφού διαλέξουμε τη κατάλληλη στάση, πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας πολύ απαλά, ακριβώς όπως όταν πάμε να κοιμηθούμε και να συγκεντρωθούμε για να δούμε τι βρίσκεται μπροστά μας. Δεν πρέπει να υπάρχει ένταση στα μάτια. Τα μάτια μας θα πρέπει να είναι χαλαρά, όπως όταν πηγαίνουμε να κοιμηθούμε. Αφού αυτά τα φυσικά μάτια δεν είναι εκείνα με τα οποία θα δούμε τα εσωτερικά βασίλεια, δεν χρειάζεται να στρέψουμε τους βολβούς των ματιών μας προς τα πάνω, ελπίζοντας ότι θα δούμε κάτι εκεί. Δεν πρέπει να συγκεντρωνόμαστε στο μέτωπο. Αλλά, θα πρέπει να κρατάμε τους βοβλούς των ματιών στην οριζόντια θέση, σαν να κοιτάζουμε ίσια μπροστά μας. Αν οι βολβοί των ματιών κοιτάζουν ή στρέφονται προς τα πάνω, θα νιώθουμε κάποια πίεση στο μέτωπο, που θα έχει σαν αποτέλεσμα δύο προβλήματα: Μπορεί να έχουμε πονοκέφαλο ή μπορεί το μέτωπό μας να ζεσταθεί. Αυτό θα μας δημιουργήσει την ανάγκη να κουνηθούμε ή να σηκωθούμε, να κάνουμε κάτι για να δροσιστούμε. Αυτό θα διακόψει τον διαλογισμό μας. Λοιπόν χρειάζεται να εστιάζουμε την προσοχή μας μερικά εκατοστά μπροστά μας. Όταν κλείσουμε τα μάτια μας στην αρχή θα δούμε σκοτάδι. Αυτό που βλέπει το σκοτάδι είναι το εσωτερικό μας μάτι. Με το εσωτερικό μας μάτι, πρέπει να κοιτάζουμε με αγάπη, γλυκά και διαπεραστικά οτιδήποτε είναι μπροστά μας. Θα πρέπει να είμαστε χαλαροί αλλά προσεχτικοί, σαν να κοιτάζουμε σε μια κινηματογραφική οθόνη περιμένοντας να αρχίσει το έργο. Αυτή είναι μια διαδικασία κατά την οποία δεν ανησυχούμε για τον εξωτερικό κόσμο ή για το τί γίνεται μέσα στο σώμα κάτω από αυτό το σημείο, δηλαδή το "τρίτο μάτι". Προσπαθούμε μόνο να εσωστραφούμε, έτσι ώστε να "ανυψωθούμε" στους κόσμους που είναι μέσα μας.